MTBroutes.nl
Overzicht van alle Nederlandse mountainbike routes
Steeds meer mountainbikers praten over groene, blauwe, rode en zwarte routes. Die kleuren zijn er niet voor niks: ze geven je houvast. Ben je beginner, dan is groen geschikt. Fiets je de sterren van de hemel, dan kun je de zwarte route op.
Mountainbikeroutes in Nederland krijgen – net als bij skipistes – een kleurcode. Groen is makkelijk, blauw is gemiddeld, rood is moeilijk en zwart is zeer moeilijk. Zo weet je als mountainbiker wat er technisch van je gevraagd wordt om de route fatsoenlijk te rijden. De kleur zegt dus niet iets over hoe fysiek zwaar de route is.
De kleur van de moeilijkheidsgraad treft je aan onder de routepijl. De route pijlen (driehoekje met 2 rondjes) kom je tegen in meerdere kleuren. Dit gebeurd onder andere om dicht bij elkaar liggende routes gescheiden te houden.
Zwarte mountainbikeroutes bestaan vooral uit technisch zware elementen. Bijvoorbeeld rockgardens met grote spleten, gap jumps en grote drops, scherpe switchbacks en pittige klimmetjes.
Veel kort draaien en extreem steile passages omhoog en omlaag. De route bevat veel zware technische secties als rock gardens, north shores, drops, wortels en switchbacks. Verwacht geen snelle flowy omloop; de categorie zwart is echt een route voor de technische liefhebber. De bochten zijn krap en vaak zitten de gepeperde secties direct na een bocht. Je gaat vrijwel continue omhoog en omlaag en rijd je over stenen en wortels om het extra spannend te maken. Het draait op een zwarte route dus niet alleen om kracht, maar ook om balans en techniek. Je moet echt weten wat je aan het doen bent.
Ben je uitgekeken op de rode route? En wil je je mountainbikevaardigheden maximaal testen? Dan ben je klaar voor een zwarte route. Die is technisch gezien erg zwaar en daarom vooral geschikt voor zeer ervaren mountainbikers, zoals wedstrijdrijders, bikeparkfanaten of mountainbikers met ervaring in het buitenland op rotsachtig terrein.
Het is dan ook absoluut niet verstandig om een zwarte route te pakken als je nog niet zeker bent op je mountainbike. Als je valt, gebeurt dat hier altijd op hoge snelheid, de landing is moeilijker en de ondergrond – zoals in een rockgarden – is vaak harder.
Twijfel je? Werk dan eerst nog een tijdje aan je vaardigheden op de rode route.
Er staan informatiepanelen aan het begin van de route en je ziet regelmatig rode borden op paaltjes langs de route. Het zwarte bord met de moeilijkheidsgraad hangt dan ónder het bewegwijzeringsbord. De bewegwijzering is het internationale mountainbiketeken – de driehoek en twee rondjes.
| Voor vertrek weten of een route makkelijk of moeilijk is? Check mtbroutes.nl.
Een zwarte mountainbikeroute in Brabant moet dezelfde moeilijkheidsgraad hebben als een zwarte route in Zuid-Holland. Daarom mogen terreineigenaren en onderhoudsgroepen niet zelf bepalen hoe moeilijk of makkelijk hun route is. In opdracht van wielersportbond NTFU beoordelen inspecteurs of een route groen, blauw, rood of zwart is. Zo’n inspecteur mag geen relatie hebben met de terreineigenaar of -beheerder.
Het kleurensysteem wordt landelijk uitgerold. Nog niet alle mountainbikeroutes in Nederland hebben dus al een kleurcodering. Er zijn niet veel plekken in Nederland waar je een zwarte route kunt rijden, maar op onderstaande plekken kun je alvast je mountainbikevaardigheden maximaal testen:
Bron: NTFU / Fietssport
