MTBroutes.nl
Overzicht van alle Nederlandse mountainbike routes
Steeds meer mountainbikers praten over groene, blauwe, rode en zwarte routes. Die kleuren zijn er niet voor niks: ze geven je houvast. Ben je beginner, dan is groen geschikt. Fiets je de sterren van de hemel, dan kun je de zwarte route op.
Mountainbikeroutes in Nederland krijgen – net als bij skipistes – een kleurcode. Groen is makkelijk, blauw is gemiddeld, rood is moeilijk en zwart is zeer moeilijk. Zo weet je als mountainbiker wat er technisch van je gevraagd wordt om de route fatsoenlijk te rijden. De kleur zegt dus niet iets over hoe fysiek zwaar de route is.
De kleur van de moeilijkheidsgraad treft je aan onder de routepijl. De route pijlen (driehoekje met 2 rondjes) kom je tegen in meerdere kleuren. Dit gebeurt onder andere om dicht bij elkaar liggende routes gescheiden te houden.
Rode mountainbikeroutes bestaan – net als blauwe routes – uit singletracks, maar je komt onderweg wel technische elementen tegen. Bijvoorbeeld een steile afdaling, lastige bochten, boomwortels, springbulten, rockgardens en drop-offs (maximaal 40 centimeter).
Het betere bochtenwerk: switchbacks (haarspeldbochten) en veel draai- en keerwerk. Ook moet je flink aan de bak op de beklimmingen, want die zijn een stuk steiler. Net als de afdalingen dus, zodat je goed op snelheid bent als je ineens een scherpe bocht moet nemen. Sta ook niet vreemd te kijken als je gladde boomwortels in de beklimming tegenkomt of na een afdaling een sprongetje moet maken.
Als je zeker bent over je technische vaardigheden. Bijvoorbeeld omdat je het hele jaar door op de mountainbike zit en ook regelmatig verschillende routes rijdt. Je moet scherp kunnen kijken én sturen, wil je goed beslagen ten ijs komen op een kombocht, drop of sprongetje over heuveltjes en bulten. Je voelt je vertrouwd op je mountainbike, snapt wanneer je wel en niet je rem aanraakt, hoe je instuurt en je evenwicht op de fiets verplaatst. Onderschat zeker niet de moeilijkheid van een rode route en overschat niet je eigen technische vaardigheden.
Doe je het liever rustiger aan? Kies voor een blauwe route. Is geen sprong je te hoog? Kijk dan of een zwarte route wat voor je is.
Er staan informatiepanelen aan het begin van de route en je ziet regelmatig rode borden op paaltjes langs de route. Het rode bord met de moeilijkheidsgraad hangt dan ónder het bewegwijzeringsbord. De bewegwijzering is het internationale mountainbiketeken – de driehoek en twee rondjes.
| Voor vertrek weten of een route makkelijk of moeilijk is? Check mtbroutes.nl.
Een rode mountainbikeroute in Groningen moet dezelfde moeilijkheidsgraad hebben als een rode route in Zeeland. Daarom mogen terreineigenaren en onderhoudsgroepen niet zelf bepalen hoe moeilijk of makkelijk hun route is. In opdracht van wielersportbond NTFU beoordelen inspecteurs of een route groen, blauw, rood of zwart is. Zo’n inspecteur mag geen relatie hebben met de terreineigenaar of -beheerder.
Het kleurensysteem wordt landelijk uitgerold: nog niet alle mountainbikeroutes in Nederland hebben dus al een kleurcodering. Op dit moment zijn dit de rode mountainbikesroutes of blauwe routes die een parallel rood pad hebben:
Bron: NTFU / Fietssport
